Na bijna 20 jaar wachten is het dan eindelijk zo ver. Er is weer een nieuwe Star Trek serie die je in Nederland kunt bekijken via Netflix. Persoonlijk heb ik echt uitgekeken naar Star Trek Discovery . Maar helaas…..

Star Trek Discovery

Het is tien jaar voordat Kirk, Spock, McCoy, Uhura, Sulu en Tchekov in beeld komen. De Discovery is op reis om nieuwe werelden en levensvormen te vinden. Één jonge Starfleet officier leert het meest van al wat buitenaards is.
Deze synopsis brengt je niet heel veel verder, maar je hebt in ieder geval het idee dat het nog steeds om To Boldy Go Where No Man Has Gone Before gaat. De eerste twee afleveringen van deze nieuwe Star Trek Discovery serie staan nu online op Netflix. Vol verwachting heb ik de eerste twee afleveringen bekeken, maar ik ben helaas van een koude kermis thuis gekomen.
Let op deze review kan spoilers bevatten.

Klingons

In de eerste paar minuten maken we kennis met de ‘bad guys’ van deze serie: de Klingons. En daar gaat het wat mij betreft eigenlijk al niet goed. Als Star Trek de series één ding toch in acht nam was het de continuïteit van het verhaal.

In de originele Star Trek had de crew van de Enterprise te maken met Klingons zonder hun zeer kenmerkend harde uitstekende voorhoofden. Dit had te maken met een voorval dat in Star Trek Enterprise is uitgelegd.

In Star Trek Discovery zien we Klingons die op geen van beide soorten lijken. Het is eerder een reboot van de Klingons uit Star Trek Into Darkness, maar zelfs dan lijkt het nog nergens op. Daar komt nog eens bij dat de Klingons altijd een zeer grote, zware, beangstigende verschijning hebben. Je ziet dat ze “gespierd” zijn.

In Discovery zijn ze van top tot teen in een soort harnas gestopt wat ze er beangstigend uit moet laten blijken. En dan heb ik het nog maar niet over de taal die ze nu spreken, Dat is wel Klingon maar op een zeer traag tempo. Dit is goed voor iemand die zijn Klingon wil bijspijkeren, maar voor de doorgewinterde kijker zeer vermoeiend.

En dan zijn we nog maar anderhalve minuut verder in de serie.

Hoofdrollen

De hoofdrollen zijn voor Captain Georgio (Michelle Yeoh, Crouching Tiger Hidden Dragon) en eerste officier Michael Burnham (Sonequa Martin-Green ook wel bekend als Sasha uit The Walking Dead). Twee vrouwen en hiermee lijkt het alsof de makers een politiek statement willen maken. Persoonlijk vond ik beide spelers zeer houterig overkomen. De gesprekken waren niet vloeiend en zeker het rondlopen in de woestijn-scene was zeer ongeloofwaardig. Ik zal dat even uitleggen.

De woestijnscene

Georgio en Burnham lopen rond op een planeet met een zware zandstorm. Scanners werken niet. Dus ze lopen wat rond lijkt het. Burnham vraagt aan Georgio wat ze moeten doen. Georgio antwoord met: nu is het tijd dat je mij vertrouwt. Wanneer ze de eigen voetstappen weer zien en Burnham denkt dat ze in rondjes hebben gelopen komt Discovery naar beneden vliegen. Burnham vraagt: hoe hebben ze ons gevonden. Georgio antwoord: I’ve sent them a star. Camera zoomt uit en we zien het logo van Starfleet in het zand in de voetstappen.

Ik als kijker voel me dan enorm in de zeik genomen. Zandstorm, scanners werken niet, Discovery moet beide officiers vinden op zich, ziet de kleine voetstappen door een enorme electrisch geladen scanner storende zandstorm en kan ze dan zomaar op het schip transporteren? Hoe dan?

De techniek in de Discovery loopt volledig assynchroon met de voorgaande Star Trek Franchises. We hebben te maken met holografische beelden die in Enterprise en TOS niet bestonden. Maar tien jaar voor dato ineens wel.

Conclusie

Helaas kan ik op deze manier nog wel een tijdje doorgaan. Want ook het interieur van het vlaggenschip wijkt volledig af van de schepen zoals we ze kennen in Star Trek. Het is niet meer een open schip met veel licht. Integendeel. Alles is heel erg donker. Voor een schip wat zich richt op een ontdekkingsreis in het heelal ziet het er allemaal zeer militair uit.

Nee, Star Trek Discovery voelt als een enorme aantasting op het gedachtegoed van Gene Roddenberry.